Transformatörler, en az seviyede güç kayıplarıyla elektromanyetik endüksiyon yöntemiyle gerilim ve akım seviyelerini dönüştüren statik elektrik makineleridir. Transformatör en basit halde,birbirine yakın konan iki sargıdan oluşmaktadır. Sarıldıkları nüvelere göre demir çekirdekli transformatör hava çekirdekli ya da ferit nüveli transformatör olarak adlandırılır. Demir çekirdek üzerine sarılmış sargılardan birine gerilim uygulanırsa, ölçü aletiyle diğer sargı uçlarında gerilim değeri okunur. Gerilimin uygulanmasıyla sargıdan geçen akım, sargı etrafında bir manyetik alan doğurur ve demir çekirdek manyetize olur. Manyetize olmuş demir çekirdek, üzerine sarılmış diğer sargıda bir gerilim endüklenmesini meydana getirir.
Bir transformatörün çıkış sargısı, giriş sargılarından daha fazla sayıda ise çıkış gerilimi büyüyecektir. Akım şiddetiyse, bu oranın tersiyle değişir. Transformatörler yardımıyla gerilimi yükseltmek mümkün olduğu gibi, düşürmek de mümkündür. Transformatörün gücü manyetik alanın değişimine bağlı olduğundan, bu manyetik alan demir çekirdeği ısıtır. Bu sebepten demir çekirdekli transformatörler, genellikle 50 hertz’lik, düşük frekanslarda kullanılır. Demir çekirdeğin tek döküm olarak değil, ince levhalar şeklinde yapılması değişen manyetik alan kaynaklı dairesel Eddy akımlarından kaynaklanacak olan fazla ısınmayı önlemek içindir. Dairesel dönülebilir alan büyüdükçe bu akımlar artar. Bu sebepten dolayı, radyo frekanslarında çalışan transformatörler hava çekirdeklidir.